Search
Close this search box.

مهریه مالی است که زوجین در هنگام ازدواج تراضی می کنند که مرد عندالمطالبه یا

عندالاستطاعه آن را به زن بپردازد و میزان آن در اختیار طرفین است.

البته تعیین آن در هنگام ازدواج ضروری نیست و در این صورت با وقوع نزدیکی

مهر المثل به زن تعلق می گیرد.

هر چیزی را که مالیت داشته و قابل تملک باشد می توان مهر قرار داد ولی

امروزه به طور معمول سکه قرار می دهند.

هر گاه مهریه در زمان وقوع عقد تا یکصد و ده سکه بهار آزادی یا معادل آن باشد

وصول آن مشمول مقررات ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی است

(یعنی زوج حبس می شود تا پرداخت نماید یا این که اثبات شود معسر است)

ولی در خصوص مازاد فقط ملائت زوج ملاک پرداخت است و در این فرض نمی توان

از حبس و جلب استفاده کرد.

نکته قابل توجه این که ثبت طلاق موکول به تأدیه حقوق مالی زوجه از جمله مهر است

مگر این که زوجه رضایت دهد. در صورتی که نزدیکی واقع نشده باشد، زن مستحق

نصف مهر است و اگر تمام آن را گرفته باشد باید نصف آن را به مرد بازگرداند.

مطالبه مهر ممکن است از طریق دادگاه یا اجرای ثبت صورت گیرد.

سوالات رایج

  1. چه مدارکی برای مطالبه مهریه ضروری است؟
  2. از چه مرجعی باید برای مطالبه مهر اقدام کرد و کدام بهتر است؟
  3. ضمانت اجرای عدم پرداخت مهریه چیست؟
  4. چگونه می توان پرداخت مهر را اقساطی کرد؟
  5. در چه مواردی مهر به زن تعلق نمی گیرد؟